wtorek, 27 kwietnia 2010
Rozdroże
marmoladkowe niebo
kolorowe cukierki
brak norm
to nasz świat
współczesna droga do szczęścia
-chwilowego-
przeminiesz cicho
lub przejdziesz jak huragan
- zostawisz pustkę-
nie w sercach innych
- zapomną szybko-
lecz pustkę ciała i duszy
bez wartości, prawdziwego dobra
i ty zapomnisz swojego imienia
umrzesz już za życia
różnicy nie będzie
kiedy zamkniesz oczy na zawsze
otwierając usta duszy
spragnionej obola
- monety życia-
Ipse
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Mam dwie uwagi:
OdpowiedzUsuń1. Moim zdaniem poprawny gramatycznie jest zwrot "zapomnisz swoje imię", nie - "zapomnisz swojego imienia". Bo przecież zapomina się kogo lub co, a nie czego. Można zapomnieć imienia zabrać z domu na przykład, ale wydaje mi się, że nie miało to być w tym kontekście.
2. Logicznie wynika z tekstu, że ciało i dusza bez wartości są prawdziwym dobrem, co wydaje mi się, nie było zamiarem autora. Ot, drobne nieporozumienie.
Poezja powinna poruszać, ten wiersz tego nie uczynił. Miałam wrażenie czytania zbioru frazesów. Ale to tylko moja opinia, możliwe, że mylna...
Z pozdrowieniami,
K.