wtorek, 27 kwietnia 2010

Śpiąca Królewna



Leżysz w bezruchu nie niepokojona,
Nikt Cię nie rusza w Twym kojącym śnie.
W bezruchu piękna, zgrabnie ułożona…
Śpiąca Królewno – po co budzić się?

Tylko się nie budź, czar Twój dla mnie minie,
Powróci gorycz, pusty żal i trwoga.
To, co powinno, niech do końca zginie…
Śpiąca Królewno – nie bądź dla mnie sroga.

Czerń Twojej głowy niech spoczywa w ciszy,
Daj tylko spojrzeć w swój głęboki sen:
Usłyszeć myśli, których nikt nie słyszy…
Śpiąca Królewno – daj opisać się.

Już obudzona, o śnie nie pamięta –
Minęły chwile mojego natchnienia…
Znowu nas wita rzeczywistość kręta –
Śpiąca Królewna powraca w marzenia.

Reaktor

1 komentarz:

  1. Może będzie to mało konstruktywna opinia, ale podoba mi się ten wiersz. Dobrze dobrane rymy i układ strof :)

    K.

    OdpowiedzUsuń