wtorek, 27 kwietnia 2010
Śpiąca Królewna
Leżysz w bezruchu nie niepokojona,
Nikt Cię nie rusza w Twym kojącym śnie.
W bezruchu piękna, zgrabnie ułożona…
Śpiąca Królewno – po co budzić się?
Tylko się nie budź, czar Twój dla mnie minie,
Powróci gorycz, pusty żal i trwoga.
To, co powinno, niech do końca zginie…
Śpiąca Królewno – nie bądź dla mnie sroga.
Czerń Twojej głowy niech spoczywa w ciszy,
Daj tylko spojrzeć w swój głęboki sen:
Usłyszeć myśli, których nikt nie słyszy…
Śpiąca Królewno – daj opisać się.
Już obudzona, o śnie nie pamięta –
Minęły chwile mojego natchnienia…
Znowu nas wita rzeczywistość kręta –
Śpiąca Królewna powraca w marzenia.
Reaktor
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Może będzie to mało konstruktywna opinia, ale podoba mi się ten wiersz. Dobrze dobrane rymy i układ strof :)
OdpowiedzUsuńK.